Kalendarz Wydarzeń
Kalendarz wydarzeń
Wernisaż wystawy Mieczysława Borkowskiego
Pasją Mieczysława Borkowskiego początkowo była głównie fotografia: uwiecznienie na zdjęciach ulotnego piękna kwiatów oraz zmieniających się krajobrazów, często z okolic rzeki Liwiec i Bug, ale też Narwi i Biebrzy, także Mazur. Powiększające się zbiory fotografii stanowiły punkt wyjścia dla kolejnej pasji, tj. malarstwa. Urok przyrody został przez to nie tylko technicznie utrwalony, ale dzięki wyrażaniu siebie przez artystę, stał się w obrazach nieprzemijający. To połączenie twórcy z naturą było pierwotnie bardzo subtelne. Malarz delikatnie zaznaczał swoją obecność na płótnie, bardziej skupiając się – poprzez realistyczne pejzaże, ujęcia drzew i kwiatów – na pięknie natury dostrzegalnym od razu. Dalsze etapy twórczości pokazują, że ta więź z każdym drzewem, kwiatem i rzeką stawała się coraz głębsza, przeżywana mocniej, przez co mniej dosłownie. Stąd też spostrzec można stopniowe usuwanie się w cień realizmu a pojawianie się impresji. Wzrastająca wraz z kolejnym dziełem żywiołowość kolorów oraz pociągnięć pędzla wskazuje na rosnącą fascynację naturą. Ta wciągająca miłość do przyrody zaowocowała kolejnymi zmianami w jej wyrażaniu, wejściem na poziom abstrakcji i symboliki, większymi kontrastami barw bez subtelnych śladów pędzla, porzuceniem oleju dla akryli, płótna dla płyty pilśniowej i tektury. Upraszczanie formy można by więc uznać za uwypuklenie treści. Skomplikowanie przekazu (obrazujące chyba skomplikowanie świata), któremu na obecnym etapie twórczości brak już realizmu i dosłowności, jest jednak tylko pozorne, przez tajemniczość pociągające. A główna myśl wydaje się być wciąż ta sama: przyroda była i jest jedynie piękna i prosta, pełna prawdy i prawdziwej miłości, rozchwiana przez człowieka, ale niezmącona w prawdziwej swojej sile. Abstrakcyjna forma naprowadza zatem na myśl, że podkreślenie rozdźwięku pomiędzy człowiekiem a naturą świadczy jedynie o coraz większym zaangażowaniu malarza w miłość przyrody i przenikaniu się z jej niewidzialnym światem, światem splątanych z nurtami wartkich rzek traw, połączonych ze sobą i ruchami nieba wrażliwych drzew, niemych krzyków zacienionych leśnych postaci. O tym, że pasja artysty do przyrody jest silna, żywa i szczera świadczy sama ilość dzieł, a także charakterystyczne dla niego przemalowywanie obrazów, jakby odzwierciedlanie aktualnej relacji do Natury.
Obecna wystawa jest kolejnym, w około trzydziestoletnim okresie twórczości, cichym zaproszeniem do rozważania natury, nie tylko tej zapamiętanej przez Mieczysława Borkowskiego na obrazach, ale tej wokół nas. Pierwsze kontakty dzieł malarza z odbiorcami rozpoczęły się koło 1996 r. indywidualną ekspozycją w Domu Kultury w Węgrowie. Następne wystawy indywidualne miały miejsce w Zespole Szkół Zawodowych im. Jana Kochanowskiego w Węgrowie w 1997 r. oraz oczywiście w Domu Gdańskim w Węgrowie, pierwsza w styczniu 2000 r., druga rozpoczęta wernisażem 12 stycznia 2006 r. Obrazy Mieczysława Borkowskiego można też było obejrzeć na wystawach zbiorowych, tj. podczas II Powiatowych Targów Kultury w Domu Kultury w Węgrowie (2 września 2001 r.), na terenie parku Pałacu w Starewsi (wrzesień 2002 r.), w Muzeum Zbrojowni na Zamku w Liwie (2003 r.), w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego (2003 r.). Ponad sto dzieł zostało również w ciągu ww. okresu wystawionych I sprzedanych podczas aukcji charytatywnych w Węgrowie. Mając na uwadze skupienie malarza na wewnętrznym przeżywaniu, możliwe jest, że zewnętrzny wymiar tego przeżywania mógł się objawić na ewentualnych innych nieudokumentowanych i nieopisanych tu wystawach :).
Rodzina Mieczysława Borkowskiego (Alicja, Anna i Aleksandra).
Lokalizacja
Rynek Mariacki 11
07-100 Węgrów
e-mail mbp.wegrow@gmail.com http://bibliotekamiejska.wegrow.pl/